Ervaringsdeskundig, word je door dag in dag uit, intensief met casussen bezig te zijn. Ik heb er 2.
Betty, is een Roemeense straatmadelief, die we in 2014 hebben geadopteerd.
Een buitenlandse hond dus. In Roemenië is weinig respect voor straat- en zwerfdieren en Betty’s eerste levensjaar, moet survivallen zijn geweest. Ze werd hoogzwanger opgevangen door een hele lieve dame die net een shelter in Bacau had geopend. De pups die Betty kreeg gingen allemaal dood, ze verloor haar complete vacht door een huidziekte en omdat ze een zwarte hond is, duurde het lang voordat ze werd opgemerkt en er een adoptiegezin voor haar kwam. Wij waren dat gezin.
Betty’s trauma’s zitten diep en zullen nooit verdwijnen, maar ze weet, dat we begrip hebben voor haar issues en dat ze 100% gesteund wordt. Haar “kalmerende signalen” zijn heel duidelijk en elke andere hond die haar benadert, weet binnen no time wat ze bedoelt. Door haar te observeren heb ik mega veel geleerd.
Mooi Boy Grover is een Standaard Ruwharige Teckel, die tot zijn 6e is misbruikt als dek-reu in een Nederlands broodfokbedrijf. Hij werd in 2018 opgevangen in een asiel waar ik als vrijwilliger werkte, niet zindelijk, niet gesocialiseerd, verwaarloosd, vervuild, zijn oren vol mijt, heel boos en extreem bang.
Toen ik hem de eerste keer tegen me aan hield, heb ik hem beloofd het allemaal goed te zullen maken en hij heeft me zijn vertrouwen gegeven. Ook zijn trauma’s zullen nooit helemaal verdwijnen, vooral de angst voor (harde) geluiden, maakt, dat het voor hem buiten soms moeilijk is, ik help hem waar ik kan. Gelukkig zie ik ook vaak de vrolijke teckelclown die hij is. Hij loopt vaak los, is vriendelijk tegen soortgenoten en geïnteresseerd in de wereld om hem heen. In huis voelt hij zich 100% veilig, waardoor de kwaliteit van slaap en rusten optimaal is.
Herplaatste honden zijn speciale honden, met speciale behoeften, die heel veel tijd en energie kosten. Maar ik ben dankbaar, dat ik Betty en Grover, het leven kan geven, dat ze zo verdienen.
