Bijna elk hondenras is ooit gefokt met een doel. Ca 5000 jaar geleden, toen mensen afbeeldingen gingen maken, waren daar al honden op te zien, die verschillende functies hadden.
Zwaargebouwde mastiff achtige honden met een grote kop, als waakhond en windachtige honden met lange poten en spitse snuit, werden gebruikt als hulp bij de jacht. Grote sterke honden, werden gebruikt als last- en trekdier en kleine terriër achtige hondjes joegen op hol-bewonende dieren en werden gebruikt om ratten en muizen te bestrijden.
Doordat jacht, voor de adel in de middeleeuwen, steeds belangrijker werd ontstond specialisatie in fokken van gespecialiseerde jachthonden, bijvoorbeeld wolfshonden, die joegen op zicht, voor de jacht op wolven, bloedhonden om geursporen te volgen en retrievers, honden die het wild moesten zoeken en ophalen.
In Engeland bestond een zogenaamde “draaispithond” een teckel achtige hond met korte poten, en een compact lijf, die in een soort tredmolen moest lopen, dat een stuk vlees aan het spit liet draaien.
Op zondag ging de hond mee naar de kerk en fungeerde als voetenwarmer.
Door de opkomst van technologie, door de eeuwen heen, worden honden tegenwoordig nauwelijks meer gebruikt voor het doel, waarvoor ze ooit gefokt zijn,(behalve hobbymatig) Echter, dat doel is nog steeds verankerd in de genen, van onze honden. Ik moet er altijd aan denken, als ik mijn eigen teckel zijn rondjes om de tuintafel zie doen, wanneer hij stress heeft. (gekke draaispithond)
Veel mensen kiezen een hond op uiterlijk, maar vergeten nogal eens de ras beschrijving te bestuderen, van het ras wat ze hebben uitgezocht.
Gedrag wat je hond laat zien en wat je als eigenaar als ongewenst kan ervaren, is vaak normaal, natuurlijk en ras eigen gedrag, wat niet zomaar kan worden veranderd en waar de hond ook niets aan kan doen. Dat gedrag corrigeren of bestraffen is dus ook niet eerlijk.
Een oplossing kan zijn, een situatie creëren, die voor zowel hond als eigenaar acceptabel is.